Trudność z rozwiązaniem problemu okaleczania polega na tym, że osoby zazwyczaj skupiają się na skutku, nie na przyczynie. Samookaleczanie jest skutkiem, przyczyna leży gdzie indziej i na nad nią należy pracować (zachęcam do obejrzenia nagrania). Film przeznaczony zarówno dla młodzieży, jak i rodziców.

     Ten film "wypracowała" sobie młodzież, pisząc do mnie wiadomości: "Moja koleżanka się okalecza. Jak mogę jej pomóc?". Rozumiem, że bardzo chcemy pomóc osobie z problemem okaleczania, ale co ciekawe, pomoc nie polega na zabraniu żyletek i wymuszeniu obietnicy, że już więcej tego nasza koleżanka/kolega nie zrobi. Absolutnie nie. Jaką rolę pełni równieśnik osoby okaleczającej się i co może zrobić - o wszystkim opowiadam w filmie.

     Jeżeli jesteś rodzicem i zaobserwowałeś nacięcia na przedramionach, udach, nogach lub brzuchu u swojego dziecka, w tym filmie znajdziesz odpowiedzi na pytania: Dlaczego moje dziecko się okalecza? Z czym jest to związane i co należy robić.

    Jedno to wiedza, że moje dziecko potrzebuje pomocy specjalisty (ponieważ się okalecza), a drugie to umiejetności, aby taką pomoc zaproponować. Jedni rodzice nie mają z tym żadnych trudności, nastolatek chętnie rozmawia i współpracuje. Jednak są też tacy rodzice, którzy nie wiedzą, jak taką rozmowę rozpocząć lub spotykają się z ogromnym oporem ze strony swojego nastolatka (aby z takiej pomocy skorzystać). W filmie przygotowałam konkretne wypowiedzi jakimi można się posłużyć w rozmowie ze swoim dzieckiem. Powodzenia!

     Wiele osób podejmuje próby i obiecuje, że to już ostatni raz, kiedy się okaleczają. Zazwyczaj jednak kończy się to niepowodzeniem i problem powraca. Błąd polega na tym, że okaleczanie nie jest kwestią "chcenia" lub "nie chcenia". Nie wystarczy decyzja i wola. Dlaczego? Zapraszam do obejrzenia filmu.

     Przyciągam nieudaczników. Kolejny związek mi nie wyszedł. Nie jestem w ciąży. Jestem w ciąży. Nie mam faceta. Już długo nie mam faceta. Od miesiąca jestem sama. Nie lubię mojej pracy. Lubię moją pracę, ale nie lubię szefa. Jestem zmęczona nadgodzinami. Za mało zarabiam. Nie lubię wakacji w hotelu, a jeżdżę tam co roku. Nie lubię mojej koleżanki, a muszę się z nią przyjaźnić. Nie chcę do końca życia pracować w tej firmie. Marzę o podróży.

     Zauważyłam, że niezależnie od problemu i osoby z którą pracuję są takie rzeczy czy wskazówki psychologiczne, które powtarzam prawie każdej osobie :) PRAWIE KAŻDEJ OSOBIE! Ta bezcenna wskazówka dotyczy sfery emocjonalnej.

    W wyjściu z problemu najważniejsze jest znlezenie jego przyczyny. Temu służą spotkania z psychologiem lub psychoterapeutą. Znajdujemy przyczynę i do niej dopasowujemy rozwiązanie. Pacjenci mają zupełnie inne podejście (zazwyczaj błędne), które bierze się po prostu z niewiedzy. Dlatego edukuję ludzi, aby szybciej można było rozwiązać problemy natury psychologicznej :)

        Wyobraźcie sobie sytuacje, że kończy się jakaś relacja albo zwalniają Was z pracy, wyrzucają ze szkoły lub jakiejś grupy do której należycie. I nagle - rozpacz, bardzo trudne emocje, leżenie pod kołdrą całymi dniami, niechęć do życia.

Co mają z tym wspólnego emocje (macki emocjonalne)?

Gdzie popełniliśmy błąd?

Co zrobić żeby sobie pomóc i unikać na przyszłość takich sytuacji?

      Z okazji 5-tych urodzin mojego gabinetu przygotowałam kilka niespodzianek - serdecznie zapraszam! :)