Zacznijmy od początku...

Mój starszy synek (ma ponad dwa lata) dotyka wszystkiego. Wchodzi wszędzie. Liże rzeczy, które przyprawiają mnie o stan przedzawałowy (na przykład: kosz na śmieci przy chodniku, brudny jak jasna cholera). Pety mnie tak nie ruszają niż te kosze na śmieci. Ale petów do ust nie wkłada. Bo byłabym już po zawale.

    Nie da się zbudować poczucia własnej wartości na ocenach, bo poczucie własnej wartości zupełnie nie dotyczy ocen. Choć znam takich nastolatków, którzy budują swoją wartość na stopniach wystawianych w szkole. Dlaczego jest to niebezpieczne opowiadam na bardzo fajnym przykładzie w filmie.

     Film jest przeznaczony dla rodziców (ale młodzież również gorąco zapraszam). Wskazówki w filmie opieram na podstawie listu do mamy od jej 16-letniej córki. Nastolatka...

   Film kieruję do młodzieży, która doświadcza dokuczania/nękania w szkole/klasie ze strony rówieśników. Co w takich sytuacjach robić? Co jest wspólne dla osób, którym inni dokuczają? Na co zwrócić uwagę. Opowiadam o różnych sytuacjach (zobacz czy dotyczy do również Ciebie) i daję konkretne wskazówki co należy zrobić.

   Film przeznaczony dla rodziców nastolatków. Jak podnieść poczucie włansej wartości swojego dziecka? Dlaczego mimo chwalenia i komplementów moje dziecko ma niskie poczucie własnej wartości? O tym jaką rolę pełni rodzic w tym procesie i co może zrobić - wszystko wyjaśniam w filmie. Serdecznie zapraszam.

    Wizyta u psychiatry nadal wielu ludziom kojarzy się negatywnie. "Nie jestem nienormalna", "To lekarz dla czubków", "Ale po co mi psychiatra?". Dlaczego będąc pod opieką psychologa lub psychoterapeuty warto skorzystać z wizyty u psychiatry? Jaką rolę on spełnia? Kiedy jest potrzebny? Oraz kiedy w pracę psychologiczną włączamy leki i dalczego - o tym wszystkim opowiadam w filmie.

   Fiim przeznaczony dla młodzieży i osób dorosłych, którzy po zakończonym związku, nie potrafią poradzić sobie z emocjami. Dlaczego mimo upływu czasu nasze emocje są nadal silne, dlaczego ciągle wracamy i analizujemy co poszło "nie tak". W filmie opowiadam co to może oznaczać i o dwóch najczęstszych schamatach, które nie pozwalają nam wyciszyć emocji.

     Zdarzyło mi się mieć pacjentów, których odesłałam na coaching. Ale wiem, że osoby z zaburzeniami trafiają często do coachów, a powinni do trafić do psychologa/psychoterapeuty.

     Jak je odróżnić? Jak rozpoznawać sygnały? Jak o tym mówić?

   Niektórzy rodzice skarżą się, że drzwi do pokoju ich nastoletnich dzieci są ciągle zamknięte. Złości to ich i frustruje. Film kieruje do rodziców, którzy chcieliby poznać jaka jest tego przyczyna oraz usłyszeć co mówi młodzież, kiedy ich o to pytam.

     Film dedykuję Rodzicom (najczęściej mamom), które codziennie poświęcają swój wolny czas na naukę z dzieckiem. Kiedy należy przestać pomagać dziecku w nauce? Jak to zrobić? Jakie będę tego konsekwencje i emocje? O wszystkim opowiadam w filmie. Serdecznie zparaszam!

     Wiele osób bardzo narzeka na swój wygląd. Skupia się na tym co jest "brzydkie", co im się nie podoba, zupełnie pomijając swoje atuty. Szczególnie brak akceptacji dla wyglądu obserwuję u młodzieży. Z ogromnym sumtkiem słyszę jak dziewczyny mówią: "Jestem brzydka", "Nic mi się we mnie nie podoba".  Zauważyłam, że brak akcpetacji dla wyglądu jest skutkiem niskiego poczucia własnej wartości! Co zatem jest przyczyną? Serdecznie zapraszam do obejrzenia filmu - jak pracujemy z nieakceptacją wyglądu.

     Dzisiaj zapraszam do obejrzenia filmu o samoświadomości. Samoświadomość jest jednym z podstawowych obszarów poczucia własnej wartości. W filmie wyjaśnieniam zagadnienia dotyczące samoświadomości emocjonalnej oraz zadaję różne pytania, które mogą posłużyć do pracy własnej. Im bardziej jesteśmy siebie świadomi, tym poczucie własnej wartości jest wyższe.

   Kolejny film z tematyki dotyczącej poczucia własnej wartości. Tym razem odpowiadam na komentarze, które pojawiły się pod poprzednim filmem. Pytanie brzmiało: "Co musiałoby się zmienić, abyś miał wyższe poczucie własnej wartości?". Zapraszam do obejrzenia.

      Kolejny odcinek z tematyki poczucia własnej wartości, tym razem opowiadam o lęku. Im niższe poczucie własnej wartości tym więcej niepokoku, obaw, lęków. Jak sobie radzić z tymi emocjami? 

  Niektórzy bardzo stresują się przed pierwszym spotkaniem z psychologiem. Pod ogólną nazwą "stres" występuje taka emocja jak lęk. Oznacza ona, że obawiamy się lub czujemy niepokój przed czymś co może nas spotkać. Jednym ze sposobów radzenia sobie z lękiem jest edukacja. Jak wygląda pierwsze spotkanie, o co pytam, jak można się przygotować, czego można się spodziewać - na te pytania odpowadam w filmie. Serdecznie zapraszam do obejrzenia.

    Ataki paniki często występują w stresie i w nerwicach. Skąd się biorą? Jak sobie z nimi radzić? W filmie polecam też wartościową książkę dotyczącą tej tematyki.

   Co może być powodem słabych ocen młodzieży? Na co zwrócić uwagę, aby dziecku wyrównać niepowodzenia szkolne? Oraz o cudownych postawach rodziców.

     Zaczynam nowy cykl filmików dotyczący POCZUCIA WŁASNEJ WARTOŚCI. Filmy kierowane są zarówno do młodzieży, jak i osób dorosłych. W poniższym nagraniu opowiadam od czego zaczynamy pracę nad poczuciem własnej wartości (pod koniec są również ćwiczenia do zrobienia).

    O przyczynach okaleczania mówię prawie w każdym filmiku (bo to jest naprawdę najważniejsze!), ale w tym filmie opisuję konkretne przykłady moich pacjentów. Zapraszam do obejrzenia!

    Co charakteryzuje osoby przejawiające zachowania autodestrykcyjne? Zapraszam do obejrzenia filmu. Młodzież może sprawdzić czy to co mówię faktycznie ich opisuje, a rodzice czy zgadzają się ze mną, jeżeli chodzi o ich dziecko.

     Film kieruję do młodzieży (ale osoby dorosłe i rodzice - czujcie się również zaproszeni :)) . W filmie podaję dwa powody (najczęściej je spotykam), które mogą zadecydować o tym, że okaleczanie nigdy nie zniknie.

      Na temat okaleczania krąży wiele nieprawdziwych przekonań, które zamiast pomóc osobom okaleczającym się, mogą utrudniać wyjście z tego problemu. Zobacz jakie mity krążą na temat okaleczania i poznaj prawdę :)

      Trudność z rozwiązaniem problemu okaleczania polega na tym, że osoby zazwyczaj skupiają się na skutku, nie na przyczynie. Samookaleczanie jest skutkiem, przyczyna leży gdzie indziej i na nad nią należy pracować (zachęcam do obejrzenia nagrania). Film przeznaczony zarówno dla młodzieży, jak i rodziców.

     Ten film "wypracowała" sobie młodzież, pisząc do mnie wiadomości: "Moja koleżanka się okalecza. Jak mogę jej pomóc?". Rozumiem, że bardzo chcemy pomóc osobie z problemem okaleczania, ale co ciekawe, pomoc nie polega na zabraniu żyletek i wymuszeniu obietnicy, że już więcej tego nasza koleżanka/kolega nie zrobi. Absolutnie nie. Jaką rolę pełni równieśnik osoby okaleczającej się i co może zrobić - o wszystkim opowiadam w filmie.

     Jeżeli jesteś rodzicem i zaobserwowałeś nacięcia na przedramionach, udach, nogach lub brzuchu u swojego dziecka, w tym filmie znajdziesz odpowiedzi na pytania: Dlaczego moje dziecko się okalecza? Z czym jest to związane i co należy robić.

    Jedno to wiedza, że moje dziecko potrzebuje pomocy specjalisty (ponieważ się okalecza), a drugie to umiejetności, aby taką pomoc zaproponować. Jedni rodzice nie mają z tym żadnych trudności, nastolatek chętnie rozmawia i współpracuje. Jednak są też tacy rodzice, którzy nie wiedzą, jak taką rozmowę rozpocząć lub spotykają się z ogromnym oporem ze strony swojego nastolatka (aby z takiej pomocy skorzystać). W filmie przygotowałam konkretne wypowiedzi jakimi można się posłużyć w rozmowie ze swoim dzieckiem. Powodzenia!

     Wiele osób podejmuje próby i obiecuje, że to już ostatni raz, kiedy się okaleczają. Zazwyczaj jednak kończy się to niepowodzeniem i problem powraca. Błąd polega na tym, że okaleczanie nie jest kwestią "chcenia" lub "nie chcenia". Nie wystarczy decyzja i wola. Dlaczego? Zapraszam do obejrzenia filmu.

   Zapraszam do obejrzenia filmu, w którym prezentuję autentyczne wpisy z dzienników osób okaleczających się. Celem filmu jest pokazanie co przeżywa osoba, która się okalecza. Nagranie przeznaczone jest zarówno dla nastolatków jak i rodziców.

      Jaką rolę w depresji odgrywa psychiatra? Kiedy leki nie są najlepszym rozwiązaniem? Oraz kilka przemyśleń dotyczących depresji prosto z gabinetu :)

     Przyciągam nieudaczników. Kolejny związek mi nie wyszedł. Nie jestem w ciąży. Jestem w ciąży. Nie mam faceta. Już długo nie mam faceta. Od miesiąca jestem sama. Nie lubię mojej pracy. Lubię moją pracę, ale nie lubię szefa. Jestem zmęczona nadgodzinami. Za mało zarabiam. Nie lubię wakacji w hotelu, a jeżdżę tam co roku. Nie lubię mojej koleżanki, a muszę się z nią przyjaźnić. Nie chcę do końca życia pracować w tej firmie. Marzę o podróży.

     Zauważyłam, że niezależnie od problemu i osoby z którą pracuję są takie rzeczy czy wskazówki psychologiczne, które powtarzam prawie każdej osobie :) PRAWIE KAŻDEJ OSOBIE! Ta bezcenna wskazówka dotyczy sfery emocjonalnej.

    W wyjściu z problemu najważniejsze jest znlezenie jego przyczyny. Temu służą spotkania z psychologiem lub psychoterapeutą. Znajdujemy przyczynę i do niej dopasowujemy rozwiązanie. Pacjenci mają zupełnie inne podejście (zazwyczaj błędne), które bierze się po prostu z niewiedzy. Dlatego edukuję ludzi, aby szybciej można było rozwiązać problemy natury psychologicznej :)

        Wyobraźcie sobie sytuacje, że kończy się jakaś relacja albo zwalniają Was z pracy, wyrzucają ze szkoły lub jakiejś grupy do której należycie. I nagle - rozpacz, bardzo trudne emocje, leżenie pod kołdrą całymi dniami, niechęć do życia.

Co mają z tym wspólnego emocje (macki emocjonalne)?

Gdzie popełniliśmy błąd?

Co zrobić żeby sobie pomóc i unikać na przyszłość takich sytuacji?

      Z okazji 5-tych urodzin mojego gabinetu przygotowałam kilka niespodzianek - serdecznie zapraszam! :)

     Młodzież zgłaszana do mnie do gabinetu przez rodziców, bardzo często obawia się, że to czym podzielą się ze mną na spotkaniu zostanie powtórzone rodzicom. Co i kiedy przekazuję rodzicom? Czy rodzice muszą być na spotkaniach? Które postawy rodziców bardzo mi pomagają w pracy, a które ją utrudniają? Oraz dlaczego niektóre spotkania nie przynoszą efektów? Zapraszam do obejrzenia filmu.

     Oprócz pracy w gabinecie prywatnym, pracuję na pół etatu w szkole. Dość często otrzymuję pytania od młodzieży czy to co się mówi psychologowi szkolnemu zostaje u psychologa? Czy psycholog mówi o tym wychowawcy? Czy powiadamia rodziców? Na te pytania i o roli psychologa szkolnego opowiadam w filmie. Film może być również pomocy dla rodziców. Powiadomienie psychologa/pedagoga czy wychowawcy o tym co się dzieje w domu (śmierć bliskiej osoby, rozwód) czy z dzieckiem (choroba, nerwica), powoduje większą wyrozumiałość i zrozumienie przez nauczycieli. Zapraszam do obejrzenia.

    W gabinecie pracuję z osobami od 13ego roku życia do prawie 70tego. Jednak gdyby więcej kobiet i mężczyzn korzystało z pomocy psychologa między 20stym a 30stym rokiem życia (w okresie usamodzielniania) byłoby mniej rozwodów, jakość tworzonych związków byłaby jakościowo lepsza, decyzja o pracy kierowana byłaby poczuciem wartości i mocnymi stronami, a nie lękiem i obawami. Profilaktyka lepsza niż leczenie! Zapraszam do obejrzenia filmu.

   Temat myśli i prób samobójczych nadal pozostaje tematem TABU. Myślę, że każdy może przyznać, że miał momenty w życiu kiedy pomyślał: "Po co to wszystko?", "Czy warto się z tym męczyć?", "Czasem dobrze byłoby nie żyć". Na które myśli reagujemy i co robimy w przypadku próby samobójczej - konkretne wskazówki w filmie.

     Wulgaryzmy - dla jednych słowa tabu, dla innych słowa jak każde inne. Jaką rolę mogą pełnić w gabinecie i komu ich używanie może pomóc?

      Blokowanie emocji jest charakterystyczne dla osób, które w życiu doświadczyły trudnych sytuacji. Aby "przetrwać", wytworzyły mechanizm obronny, który pozwolił upakować trudne emocje do "skrzynki", zamknąć na klucz i przez pewien czas nie pamiętać i nie czuć. A potem minął czas, sytuacja się zmieniła... a emocje nadal pozostały w skrzynce. Co się z nimi dzieje i kiedy mechanizmy obronne przestają nas chronić?

     Jeżeli kładziesz się spać i długo nie możesz zasnąć... Albo szybko zasypiasz, ale budzisz się i ponownie nie możesz zasnąć... Albo leżysz długie godziny, czekając na sen...

   Depresja u każdego wygląda  inaczej. Zazwyczaj jest to huśtawka nastrojów kiepskich, gorszych i jeszcze gorszych. Które momenty są najtrudniejsze i jak sobie z nimi radzić? Zapraszam do poczytania.

   Coraz częściej nastolatkom, które się samookaleczają, zaleca się jako alternatywną formę do żyletek, cyrkli, temperówek - mazaki oraz gumki recepturki. Dlaczego i czy to są skuteczne metody - zapraszam do artykułu :)

   Bardzo często moi Pacjenci nie zdają sobie sprawy, że niektóre z nieprzyjemnych objawów, których doświadczają to właśnie nerwica. Potrafią funkcjonować długie lata - przekonani, że tak już będzie zawsze, że taka ich uroda.

Przygotowałam scenariusz lekcji wychowawczej dla nauczycieli, wychowawców, psychologów i pedagogów szkolnych o tematyce "Uwierz w siebie". Można oczywiście zrobić go również w rodzinnym gronie lub zebrać znajomych i zrealizować go z przyjaciółmi. Bo co innego słuchać i mówić o wierze w siebie, a co innego zacząć działać w tym temacie :)

Z brakiem wiary w siebie i niskim poczuciem własnej wartości u młodziez (ale też i u dorosłych) spotykam się na każdym kroku. 

Moja nauczycielka z liceum poprosiła mnie czy nie mogłabym nagrać jakiegoś filmu o wierze w siebie dla jej dzieciaków (te dziaciaki są w wieku gimnazajalnym). Efekty znajdziecie poniżej :)

     Od dawna proszono mnie, abym napisała lub nagrała film o tematyce samookaleczania. Temat bardzo popularny i bardzo na czasie. Wskazówki dla rodziców, nauczycieli, psychologów, pedagogów oraz samych nastolatków.

Bardzo często moi Pacjenci dzielą się taką obawą, że nie chcą wracać do przeszłości, że woleliby zostawić to za sobą. Co ja o tym myślę? Czy tak się da w ogóle zrobić? I czy można rozwiązać problem bez powrotu do pewnych wydarzeń?

 Bardzo dużą wagę przywiązujemy do pierwszego spotkania. Czasem odczuwamy stres, zaciekawienie, zaniepokojenie. A po pierwszej wizycie możemy poczuć ulgę, zadowolenie. I czasem na tym jednym spotkaniu się kończy. A szkoda... Dlaczego tak ważne są kolejne spotkania?

 Co jakiś czas zbieram różne zasłyszane stwierdzenia, obawy i przekonania dotyczące mojego zawodu, które krążą wśród ludzi. Są to mity, półprawy i nieprawdy :) 

W okresie jesienno-zimowym zwiększa się ilość Pacjentów w moim gabinecie :) Nie, no dobra żartuję, ale w tym okresie widać spadek nastroju, samopoczucia i uaktywniają się destrukcyjne/negatywne myśli. O trzech sposobach, z których sama korzystam, możesz dowiedzieć się w dzisiejszym poście.

 Wiemy, że nękanie jest czymś złym i nie powinno mieć miejsca. Ale czy tak naprawdę wiemy jak dalekosiężne mogę to być skutki? Film (częściowo) oparty na historii pewnej Nastolatki.

Bardzo popularny temat dotyczący Nastolatków (nie spodziewałam się, że aż tak). Czyli co młodzież nazywa BÓLEM WEWNĘTRZNYM i skąd on się bierze.

Przystojny chłopak, kolejna nowa dziewczyna - już czwarta. Patrzymy na niego, zazdrościmy mu - ma powodzenie. Prawda wygląda zupełnie inaczej. Nikt o tym nie mówi. 

Przyczyn nieśmiałości jest bardzo dużo, ale pracując w gabinecie zauważyłam, że można wskazać dwie najczęściej występujące przyczyny.  W filmie opowiadam również jakie wychowanie Rodziców może mieć wpływ na wychowanie nieśmiałego Nastolatka.

Niesmiałość dla wielu Nastolatków może być naprawdę ogromną trudnością w nawiązywaniu i podtrzymywaniu relacji. Na czym polega praca nad nieśmiałością, jakie zdania w głowie i jakie emocje blokują działania Nastolatka :)

O tym jak można wykorzystać czas wakacji dla własnego rozwoju i przyjemności, czyli lista pomysłów do wykorzystania w czasie letnich miesięcy.

To zdanie słyszę wyjątkowo często. Kiedy Rodzice zgłaszają się z problemem dotyczącym najmłodszego Nastolatka "z którym coś jest nie tak", pozostała starsza dwójka "jest w porządku".

Przykładowo, nasze Dziecko nie chce się uczyć. A przecież pozostałe rodzeństwo pilnie się uczyło.

Autoagresja to działanie lub szereg działań mających na celu spowodowanie psychicznej albo fizycznej szkody, jest to agresja skierowana "do wewnątrz". To rodzaj zaburzenia instynktu samozachowawczego, który wyraża się tendencją do samookaleczeń, samouszkodzeń zagrażających zdrowiu, a nawet życiu [Eckhardt A.: Autoagresja. Wydawnictwo WAB, Warszawa 1998. ]. Nastolatek z różnych przyczyn atakuje sam siebie, powoduje to oprócz fizycznych obrażeń, również i pogłębienie obecnych już psychicznych problemów. 

Dzisiaj chciałam napisać o Nastolatkach i ich relacjach z chłopakami (Nastolatki potrafią również nawiązywać toksyczne relacje z dziewczynami, ale to temat na inny artykuł). Dużo czasu spędzam z młodzieżą, dlatego czasem mam wrażenie, że nic nie jest mnie w stanie zaskoczyć, a jednak... Zastanawiam się, skoro ja tyle czasu poświęcam na rozmowę z Nastolatkami i bardzo staram się nad nimi nadążyć, to jak Rodzice zajęci pracą, są w stanie choć trochę zrozumieć ich świat.

Nastolatkowie trafiają do mnie po różnych, trudnych doświadczeniach w okresie podstawówki i gimnazjum. Te trudne doświadczenia (jak wyśmiewanie, znęcanie, umówienie się większą grupą, że nie będziemy się do danej osoby odzywać, nie zaproszenie do klasowej grupy na fb, powierzenie sekretu, który został powtórzony innym, niesprawiedliwe traktowanie nauczyciela) powodują iż Nastolatek w naturalny (czasem zupełnie nieuświadomiony sposób) wytwarza mechanizm obronny pt. "Już nikomu więcej nie dam się zranić", "Już nikomu więcej nie zaufam".

Na zajęciach z psychologiem poprosiłam młodzież, aby odpowiedzieli mi na trzy pytania. Trzecie z nich brzmiało "Co Cię denerwuje w dorosłych?". Bardzo podobały mi się odpowiedzi. Umieszczam je dla Was, abyście spróbowali zrozumieć i zobaczyć punkt widzenia nastolatków:

Przyszli do mnie Rodzice, którzy mają trudności wychowawcze. Po kilku minutach rozmowy słyszę: "Jest leniwy, nic nie zrobi w domu", "Ona myśli tylko o sobie", "Ja nie wiem co to dziecko wymyśla". A Nastolatek siedzi i tego wszystkiego słucha, a problemy są i to całkiem poważne (używki, niechodzenie do szkoły, wracanie późno do domu, codzienne kłótnie).

"Mój Nastolatek jest leniwy" to jedna z najczęściej powtarzanych fraz zaraz obok "Tylko przez komputerem by siedział" i "Nic w domu nie zrobi". Rodzice siedzą przede mną i rozkładają ręce, bo mają leniwe dziecko. Wyjaśnijmy sobie jedną kwestę: "NASTOLATEK NIE RODZI SIĘ LENIWY, NIE MA TAKIEGO GENU, ON SIĘ TAKI STAJE POPRZEZ PROCES WYCHOWANIA!!!".

Czy zdarzyło się Wam kupić coś swojemu Nastolatkowi z ubrań/butów, a on się na to wypiął? Okropny, prawda? :) No właśnie, nieprawda. To nie są czasy kiedy wszyscy nosili to samo i kupowali w jednym miejscu, jak tylko była okazja. Dla współczesnych Nastolatków moda jest ważna. Ale, ale.... ja w kółko i bez przerwy dążę do zrozumienia pewnych kwestii. Zaciekawiona, pytam więc Rodziców: "Dlaczego Pan/Pani sam zdecydował się kupić te rzeczy?". I dochodzimy do sedna problemu.

Rodzice bardzo często mówią mi: "Moje Dziecko w ogóle ze mną nie rozmawia, o niczym mi nie mówi, w ogóle się nie zwierza". No cóż, jest takie oczekiwanie, że to Pani Psycholog porozmawia z Nastolatkiem i przemówi mu do rozsądku. Nic bardziej mylnego. Nawet nie zamierzam :) Moim zadaniem jest znaleźć przyczynę z jakiego powodu Nastolatek się nie zwierza, a przyczyna zwykle leży po stronie Rodzica.

Potrafisz krzyczeć z powodu plecaka stojącego nie w tym miejscu? Albo nierówno ustawionych butów? Bo nikt nie otworzył okna? Czy z powodu jeszcze innych błahostek? Umówmy się, przecież nie chodzi o plecak, buty czy okno. Tak naprawdę chodzi o coś innego, tylko te drobnostki na co dzień mało irytujące, w pewnych sytuacjach są "wyzwalaczami" do tego, aby krzyknąć. Faktem jest, że chodzi o coś innego.

Scenariusz z jakim najczęściej się spotykam. Prosimy raz, żeby nasz Nastolatek wyłączył komputer. Po tych słowach zajmujemy się sobą (ktoś niespodziewanie zadzwoni lub skupiamy się na obowiązkach domowych), zwykle upływa dużo czasu. I nagle przechodząc obok pokoju przypomina nam się, że kazaliśmy wyłączyć sprzęt, a nasze Dziecko niczego nieświadome nadal surfuje w internecie.

Czasem mnie to zastanawia, że niektórym klasom i osobom (z którymi pracuję indywidualnie) wystarczy powiedzieć lub przypomnieć zasady i sprawy są jasne. A czasem jest tak, że przypomnę o zasadach i wraz znajdzie się delikwent, który czuję potrzebę, aby je sprawdzić. A że Pani Psycholog nie rzuca słów na wiatr, wyciągam konsekwencje.

Gdy wchodziłam do klasy, miałam dwie zasady:

Prowadziłam zajęcia z Treningu Osobowości w ramach Projektu Europejskiego, a że zajęcia miały odbywać się po lekcjach, motywacja uczestników była minimalna. Przewidziałam, że jeśli młodzież podpisze listę obecności na początku zajęć, motywacja pozostania do końca zajęć może być sporym wyzwaniem. Wpadłam na pomysł, że młodzież listę obecności będzie podpisywać dopiero pod koniec zajęć (byłam z siebie bardzo dumna). Nie przewidziałam, że przez całe zajęcia będę walczyła z: